گدای آمریکایی

حتماً تا به حال بارها از تلویزیون ایران درباره گداهای آمریکایی شنیده اید و بارها از خود پرسیده اید آیا به راستی گدای آمریکایی وجود دارد؟!

جانم برایتان بگوید که بهله، درست شنیده اید وجود دارد!

اما خب شاید ظاهرشان یک تفاوت های خیلی جزیی دارد با آنچه شما در ذهن از گدا به تصویر کشیده اید.

مثلاً خب گدا هم صورتش آفتاب سوخته می شود وقتی شغلش اینگونه است که تمام وقت زیر آفتاب باشد، پس حق دارد یک چتر بگیرد بالای سرش و لابد ضد آفتاب با اس پی اف مناسب هم بمالد.

عینک دودی هم لازمه بی چون و چرای گدایی کردن است، مگر نمی دانید اشعه یو وی با چشم و خصوصاً دور چشم چه می کند! پزشک ها برای پیشگیری از ایجاد چروک های دور چشم مادام توصیه می کنند تا عینک دودی فراموش نشود.

در شغل گدایی باید کفش راحت پوشید تا کفش نامناسب مانعی برای پیشرفت در کسب و طی پله های ترقی نباشد. بهتر است ترجیحاً یک کفش ورزشی مارک دار خنک مناسب تابستان باشد تا پا نفس بکشد، هرچه باشد پا قلب دوم بدن است، نمی شود که بی توجه بود به این قلب دوم.

جوراب سفید، بهداشتی ترین و مناسب ترین نوع جوراب برای پوشیدن همراه کفش ورزشی است. میکروب ها که با هیچ ترفندی نمی توانند خود را در پهنه اش مخفی کنند و رنگ بازتاب کننده اش گرما را در خود نگاه نمی دارد.

و قطعاً وقتی گدای محترم یک عضو معلول دارد یا ندارد اما حس پیاده روی ندارد، حق مسلمش است که یک ویلچیر تمام اتوماتیک داشته باشد، آخر مگر گدا جان دارد با دست های رنج دیده اش که ساعت ها چتر را نگاه داشته است، چرخ های ولیچیر بچرخاند، اصلاً مگر گدا دل ندارد که با ویلچیر برقی تند براند و ویراژ بدهد؟!

ساعت مچی هم لازم دارد، یعنی بدون ساعت مچی در خیابان چطور بداند ساعت کارش چه زمانی به پایان می رسد؟ اصلا دیر برود جواب همسرش را چه بدهد؟!؟! یا چطور بداند قیمت ساعت کاریش به طور متوسط یا لحظه ای چقدر است؟

فکر کردید شوخی می کنم؟ نه جانم تمامش جدی بود، عکس هم فوتوشاپ نیست، در اینترنت هم پیدایش نکرده ام، با دستان خودم عکس گرفته ام و گدای متشخص و متمدن آمریکایی هم بابت عکس گرفتنم برایم دست تکان داد و لبخند زد!

اینجا هم می توانید کامنت بگذارید.