هوچهر من

Lilypie - Personal pictureLilypie Kids Birthday tickers

قصه گویی هوچهری

شبها تا حکایت شبانه بزبزقندی یا کدوقلقله زن را برای دخترکمان نقل نمی کردیم، به خواب نمی رفت و با توجه به متفاوت بودن صورتی که من از این دو داستان نقل می کردم با آنچه آقای شیر بیان می کرد، هوچهر شبها هر دو حکایت را طلب می کرد. وقتی او را در تختش قرار می دادیم بنا بر آنچه نظر ملوکانه اقتضا می کرد طلب می نمود، قصه مادر یا قصه پدر و یا هر دو باید گفته می شد تا به خوابیدن رضایت می داد (یاد آن روزها که به قصه "اصه" می گفتی بخیر هوچهر کوچولو).

این روزها این اوست که برایمان قصه می گوید:
یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ کس نبود، یه مامان بزی بود سه تا بچه داشت، شنگول و حبه انگور (منگول را جا می اندازد و دستش را بالا می آورد، انگشت اشاره و شصتش را به نشانه کوچولو بودن حبه انگور ـ همانگونه که آقای شیر اجرا می کند ـ به یکدیگر می چسباند). یه روز مامان بزی تصمیم گرفت (بره شهر را جا می اندازد) خرید کنه. به بچه هاش گفت در رو (رو غریبه را جا می اندازد) باز نکنید خناکه (خطرناکه) {انگشت اشاره اش را برای نشان دادن خطرناک بودن در هوا تکان می دهد}. آقا گرگه در زد، (بچه ها گفتن را جا می اندازد) کیه کیه در می زنه به خونمون سر می زنه. (صدایش را کلفت می کند!) منم منم مادرتون بچه ها گفتن نه تو مادر ما نیستی مادر ما صداش نازکه تو صدات کلفته.......... الی آخر.
داستان کدوقلقله زن را هنوز تمام و کمال نمی داند و برای تعریف کردنش نیازمند کمک اطرافیان است.



پانوشت: این پست را بیست روز پیش نوشته بودم و فرصت مرتب کردن و به چاپ رساندنش فراهم نشد. این روزها هوچهر کودک دیگری است! به راستی نمی توانم جزییات شیرینی هایش را با همان سرعتی که به وقوع می پیوندد به ثبت برسانم.