کلاس چاپ و صنایع دستی ـ مؤسسه بادبادک
بیش از یک ماه است که این کلاس دوست داشتنی به پایان رسیده است و نمی دانم با کدام کلمات می شود از دست اندرکاران این مؤسسه قدردانی کرد.
لحظاتی که با هوچهر در این مؤسسه سپری می کردیم، برایش شادی بخش ترین بودند و نمی دانم چگونه چهارشنبه ها را شناخته بود و وقتی روزهای چهارشنبه برای بازگرداندنش از مهد به در مهدکودک می رسیدم، با هیجان انتظارش را برای رسیدن به نازنین جون ـ آن مربی به واقع نازنین ـ بازگو می کرد و من در عجب می ماندم از کار بی خطای ساعت بیولوژیکش!
به دلایل نامعلومی، اعضای کلاس حاضر نشدند و کلاس به دو نفر رسید و در آخر تک نفره شد و آن نفر کسی نبود جز هوچهر!
همان شاگردی که هرگز به استاد اجازه ترک کلاس را در پایان یک ساعت مقرر نمی داد! پس از صرف دو ساعت میان رنگ ها و کاغذها و چسب ها، با مشقت، دخترک را از صندلی جدا می کردیم و مادام درباره هفته بعد و باز خواهیم آمد سخن می گفتیم و خارج می شدیم.
دست اندرکاران با فهم و کمال، هرگز در باب اینکه کلاس به دلیل تک شاگرد شدن کنسل خواهد شد، سخن نگفتند و این کلاس خصوصی که قرار بود هر جلسه یک ساعت باشد و به دلیل اشتیاق و اصرار هوچهر، هرگز کمتر از دو ساعت نبود و ما هیچ هزینه ای اضافه بر آنچه نخستین روز پرداخت کرده بودیم، نپرداختیم.
هوچهر در دنیای رنگ ها با دستان کوچکش نقش می آفرید و دو ساعت اوج لذت را می آزمود.
بخشی از کاردستی ها به شرح زیر است:
یکی از نقاشی ها که با رنگ و مایع دستشویی به شکل زیر درآمد:
نقاشی روی مقوای جعبه کفش به همراه اتصال مگنت پشت مقوا برای نمایش خاصیت آهنربا. در این فعالیت سرگرمی دخترک، یافتن مکان های فلزی برای چسباندن کاردستی جدیدش بود. روی برخی هم پولک چسباند و برخی را بنا به صلاحدیدش فرمود نمی خواهد کامل رنگ آمیزی کند و بسیار زیبا هم از کار درآمد (برای یافتن نقاشی مورد نظر به عکس توجه کنید):
نقاشی روی پارچه (پارچه مورد نظر توسط مربی نازنین، به کیف تبدیل و جلسه بعد به کودکان اهدا شد):
دخترم با وسایل و انواع رنگ ها، نقاشی های بسیار کشید و یکی را با خلاقیت و سلیقه هرچه تمام تر کنار نقاشی دیگر کودکان، روی یکی از پله های پلکان میان طبقه همکف و اول چسبانده بودند (کنار هر نقاشی هم نام کودک، به همراه سن و تاریخ ذکر نموده بودند) و هوچهر نقاشی اش را یافت و هر بار با هیجان و افتخار به من نشانش می داد.
خمیرهای گوناگون درست کردند و در روزهای نخست، هوچهر از فرو کردن دست هایش در خمیر چسبناک اکراه داشت و مانند همیشه در آخرین جلسات حاضر به خارج کردن دست هایش نبود.
خمیر شیرینی پزی، مخلوط شده با رنگ که البته شکل زیر لاشه خمیر است و پیش از این خمیر به شکل آدم برفی در آمده بود، اما پیش از خشک شدن، هوچهر تصمیم گرفت برف خشک داشته باشد نه آدم برفی خشک شده!
ساخت گلدان با استفاده از خمیر کاغذ و بطری خالی جای شیر و سپس رنگ آمیزی اش با گواش:
ساخت قاب عکس با استفاده از خمیر رنگ شده، بشقاب یک بار مصرف، صدف و اکلیل (اینها انتخاب هوچهر بودند، میان ده ها انتخاب انتخاب هایی نظیر پولک، مهره و... :
ساخت آدمک:
آدمکی که نازنین ساخت، تفاوت اندکی داشت، مثلاً برای پاهای آدمک مجدداً از چوب بستنی استفاده کرد، اما هوچهر اعلام کرد که می خواهد برای پاهایش نیز از مفتول با روکش پارچه ای استفاده کند!
آدمک دیگر با استفاده از قاشق بستنی و تکه پارچه و کاموا:
نکته جالب در این کاردستی این بود که نازنین می گفت تمام کودکان این گروه سنی، هنگام انجام این فعالیت، دهان را بالای چشم ها می چسبانند. ماهم گروه سنی اش را یادگار نگاه داشتیم!
نکته عجیب دیگر این بود که هوچهر زمانی شروع به ساخت می کرد که من نیز می ساختم و نه نازنین. این الگوبرداریش عجیب روی شانه هایم سنگینی می کرد و مسوولیتم را به من یادآور می شد.
کاردستی هوچهر کنار آنچه من ساختم به عنوان الگو!
و در آخر کلاس پایان یافت و من فراموش کردم هدیه ای به یادگار تقدیم نازنین ترین آموزگار دخترم بنمایم؛ آموزگاری که شاید ساختن سریع پازل بیست و هشت تکه ای بدون کمک توسط هوچهر را مدیون وجودش و زحماتش باشیم.
اینجا هم می توانید کامنت بگذارید.
پانوشت یک: توصیه می کنم اگر فی*ل*ترشکن دارید، برای دیدن عکس ها از فی*ل*ترشکن استفاده کنید. بلاگ اسپات برای نوشتن پست باز نمی شد برای لود عکس ها از همان کلمه فوق استفاده کردم! به همین منظور شاید عکس ها باز نشوند.
چنانچه قادر به دیدن عکس ها نبودید کامنت بگذارید تا باز در ادامه مطلب وبلاگ دیگر عکس ها را لود کنم.
پانوشت دو: به دلیل تقاضای مادران بسیار، آدرس و تلفن مؤسسه بادبادک را اضافه کردم و با تشکر از مامان سوشیانس عزیز برای معرفی این مؤسسه
آدرس: خ جردن شمالی-کوچه گل گونه- پلاک 29- موسسه بادبادک
تلفن: 09360700144-22057522
شعبه دیگرش هم در پاسداران- میدان حسین آباد
تلفن: 22950270
پستها
|