صله ایرانی

آمده بود، جامه آینده در بَرَش. دامانش آراسته با نوشکفته ها؛ همان جوجگان و غنچگانی که نوای فرداها را زمزمه می کردند؛ همانان که با طراوت وجودشان بر غم های پیشین فرش شادمانی می گستراندند.

آمده بود و آغوش الوانش مملو بود از روزهای نو با شمیم آزادی؛ روزهای گرمی که می نشستند بر روزهای سرد پیشین؛ روزهایی که باز تکاپو را بیدار می کردند و رهایی را نوید می دادند.

بهار آمده بود و نوروز ارمغانش بود که صله ای بود برای هر ایرانی.


این صله ایرانی برازنده وجودتان.


پانوشت: استفاده از مطالب این وبلاگ بدون اجازه و درج نام نویسنده مجاز نمی باشد.