فرزند دوم ـ یک
نوزادان تازه متولد شده دارای آهنرباهای قوی و پرجاذبه ای هستند که هر ملاقات کننده ای، خواهان تماشا، در بغل گرفتن آنها و صحبت کردن درباره این مزاحمان و متجاوزان است. ورود نوزاد جدید، حادثه بزرگی است؛ تغییری فاجعه آمیز در سهم فرزند نوپایتان و میل او به بازگشت اوضاع به حال سابق، یعنی وقتی تمام توجه شما به او معطوف بود.
شاید به خواهر یا برادر آینده گفته شود که با آمدن نوزاد به منزل برای کمک کردن، کارهای زیادی می تواند انجام دهد. حتی احتمالا به او می گویند که خواهر یا برادر داشتن جالب است. اگرچه چنین چیزی در دراز مدت ممکن است صحیح باشد، اما اولین ماه های این تجربه، ماه های سختی خواهد بود. تلاش برای اینکه به فرزند نوپایتان بقبولانید و او را گول بزنید که داشتن یک خواهر یا برادر بهترین حادثه ای است که در طول عمرش برای او اتفاق خواهد افتاد، کاری بیهوده است. شرح پرزرق و برق حقیقت دردناک خواهر یا برادر بودن نیز کمکی به تغییر و تحول نخواهد کرد. بهترین روش همان روش خوب قدیمی نادیده گرفتن* این وضعیت در چندماه اول است.
ابتدا این عقیده را بپذیرید و نیز تقویت کنید که هیچ امتیاز خاصی در نوزاد وجود ندارد. از اظهار نظرهای بیجا درباره نوزاد خودداری کنید. البته مسلماً درباره خواهر یا یا برادر تازه وارد کودک نوپایتان اظهار نظرهای تحقیرآمیزی نخواهید کرد اما بیان جملات افراطی و احساساتی مانند "چقدر بامزه" یا چقدر دوست داشتنی" درباره نوزاد، برای کودک خردسالی که احساس می کند زیربنای جهانش متزلزل شده، ممکن است خوشایند و مطبوع نباشد.
از دوستان و خویشاوندان، مخصوصاً پدربزرگ ها و مادربزرگ ها خواهش کنید علاقه و تمایل طبیعی خود به پرسش فراوان درباره نوزاد را مهار کنند. البته بزرگسالان آشنا به روحیه کودکان خردسال، بدون خواهش از آنان این مساله را رعایت می کنند و اگر مایل به دیدن و برقرار کردن ارتباط با نوزاد باشند، این کار را از طریق خواهر یا برادر بزرگتر انجام خواهند داد. "جاشوا شنیده ام خدا به تو خواهر کوچولویی داده است. می خواهی به من نشانش بدهی؟" و اگر پاسخ یک "نه" آرام باشد، ایشان حوصله به خرج می دهند و منتظر فرصت بهتری می مانند تا به خود برادر بزرگتر ضربه نزنند. ملاقات کنندگان فکور و با ملاحظه، هدیه ای برای کودک نوپا خواهند آورد و هدیه ای را که برای نوزاد در نظر گرفته اند، دور از چشم او، به پدر و مادر تقدیم می کنند.
انتخاب این روش به ظاهر محتاتانه و زیرکانه، نخستین قدم مهم برای فرصت دادن به کودک نوپایتان است تا بتواند واقعیت ناخوشایند حضور یک بیگانه در منزل (بیگانه ای که آنجا را ترک نخواهد کرد) بپذیرد و با آن کنار بیاید.
پانوشت: مطالب فوق برگرفته از دو کتاب "چگونه به کودک خود نه بگوییم" و "کلیدهای رفتار با کودک دو ساله" می باشند.
مطالب فوق را نوشتم نه تنها برای آنان که فرزند دوم مهمان خانه هایشان می شوند بلکه برای آنان که به دیدار کسانی می روند که به تازگی صاحب فرزند جدیدی شده اند.
*نادیده گرفتن: در بعضی کشورها برای کودکانی که قرار است صاحب خواهر یا برادر جدیدی شوند، دوره هایی گذاشته می شود تا به اصطلاح کودک برای شرایط جدید آماده شود. نویسنده کتاب ـ آقای دکتر ویل ولیکاف ـ معتقد است شرکت کودک در چنین دوره هایی ممکن است اثر معکوس داشته و باعث اهمیت بیش از حد موضوع شود و بهترین روش تحمل تغییرات ایجاد شده نظیر بدخلقی و بهانه گیری کودک بزرگتر یا واپسروی رفتاری وی در چند ماه اول است.
شاید به خواهر یا برادر آینده گفته شود که با آمدن نوزاد به منزل برای کمک کردن، کارهای زیادی می تواند انجام دهد. حتی احتمالا به او می گویند که خواهر یا برادر داشتن جالب است. اگرچه چنین چیزی در دراز مدت ممکن است صحیح باشد، اما اولین ماه های این تجربه، ماه های سختی خواهد بود. تلاش برای اینکه به فرزند نوپایتان بقبولانید و او را گول بزنید که داشتن یک خواهر یا برادر بهترین حادثه ای است که در طول عمرش برای او اتفاق خواهد افتاد، کاری بیهوده است. شرح پرزرق و برق حقیقت دردناک خواهر یا برادر بودن نیز کمکی به تغییر و تحول نخواهد کرد. بهترین روش همان روش خوب قدیمی نادیده گرفتن* این وضعیت در چندماه اول است.
ابتدا این عقیده را بپذیرید و نیز تقویت کنید که هیچ امتیاز خاصی در نوزاد وجود ندارد. از اظهار نظرهای بیجا درباره نوزاد خودداری کنید. البته مسلماً درباره خواهر یا یا برادر تازه وارد کودک نوپایتان اظهار نظرهای تحقیرآمیزی نخواهید کرد اما بیان جملات افراطی و احساساتی مانند "چقدر بامزه" یا چقدر دوست داشتنی" درباره نوزاد، برای کودک خردسالی که احساس می کند زیربنای جهانش متزلزل شده، ممکن است خوشایند و مطبوع نباشد.
از دوستان و خویشاوندان، مخصوصاً پدربزرگ ها و مادربزرگ ها خواهش کنید علاقه و تمایل طبیعی خود به پرسش فراوان درباره نوزاد را مهار کنند. البته بزرگسالان آشنا به روحیه کودکان خردسال، بدون خواهش از آنان این مساله را رعایت می کنند و اگر مایل به دیدن و برقرار کردن ارتباط با نوزاد باشند، این کار را از طریق خواهر یا برادر بزرگتر انجام خواهند داد. "جاشوا شنیده ام خدا به تو خواهر کوچولویی داده است. می خواهی به من نشانش بدهی؟" و اگر پاسخ یک "نه" آرام باشد، ایشان حوصله به خرج می دهند و منتظر فرصت بهتری می مانند تا به خود برادر بزرگتر ضربه نزنند. ملاقات کنندگان فکور و با ملاحظه، هدیه ای برای کودک نوپا خواهند آورد و هدیه ای را که برای نوزاد در نظر گرفته اند، دور از چشم او، به پدر و مادر تقدیم می کنند.
انتخاب این روش به ظاهر محتاتانه و زیرکانه، نخستین قدم مهم برای فرصت دادن به کودک نوپایتان است تا بتواند واقعیت ناخوشایند حضور یک بیگانه در منزل (بیگانه ای که آنجا را ترک نخواهد کرد) بپذیرد و با آن کنار بیاید.
پانوشت: مطالب فوق برگرفته از دو کتاب "چگونه به کودک خود نه بگوییم" و "کلیدهای رفتار با کودک دو ساله" می باشند.
مطالب فوق را نوشتم نه تنها برای آنان که فرزند دوم مهمان خانه هایشان می شوند بلکه برای آنان که به دیدار کسانی می روند که به تازگی صاحب فرزند جدیدی شده اند.
*نادیده گرفتن: در بعضی کشورها برای کودکانی که قرار است صاحب خواهر یا برادر جدیدی شوند، دوره هایی گذاشته می شود تا به اصطلاح کودک برای شرایط جدید آماده شود. نویسنده کتاب ـ آقای دکتر ویل ولیکاف ـ معتقد است شرکت کودک در چنین دوره هایی ممکن است اثر معکوس داشته و باعث اهمیت بیش از حد موضوع شود و بهترین روش تحمل تغییرات ایجاد شده نظیر بدخلقی و بهانه گیری کودک بزرگتر یا واپسروی رفتاری وی در چند ماه اول است.
پستها
|