خانه زینت الملک

مجسمه مومی زینت الملک که به عنوان میزبان در ابتدای موزه قرار دارد


خانه زینت الملک یا اندرونی قوام از خانه های قدیمی شیراز است که به فاصله یک کوچه از نارنجستان قوام قرار گرفته است و به وسیله یک راه زیر زمینی اندرونی قوام بدان مرتبط و محل رفت و آمد محارم قوام به آنجا بوده است. همچنین این خانه به سبب سکونت خانم زینت الملک قوامی به خانه زینت الملک مشهور شده است.

زیرزمین این خانه که در سه ضلع جنوب، غرب و شمال بنا قرار دارد از طریق چهار راه پله به حیاط راه می یابد. این زیرزمین در گذشته به عنوان اسلحه خانه و محل نگهداری مواد غذایی مورد استفاده قرار می گرفته است. در حال حاضر این فضا تبدیل به موزه تاریخ فارس شده است. این مجموعه دربرگیرنده تندیس بیش از شصت نفر از بزرگان و نام آوران فارس ـ از دوران ایلامی، هخامنشی، ساسانی و اسلامی تا به امروز ـ به شیوه مجسمه های مومی و نیز سنگ و چوب است (یک مجموعه کوچک شبیه موزه مادام توسو می باشد).


عکس برداری از مجسمه های این مجموعه ممنوع بود. به دلیل زیبایی مجسمه ها به قوانین موزه احترام گذاشتم و تنها یک عکس گرفتم!


مجسمه مومی ملکه آتوسا دختر کورش کبیر


عشایر قشقایی



با خواندن سرگذشت مشاهیر این موزه که به طور مختصر کنار هر مجسمه نوشته شده بود، همان آه های جان گداز، جان گرفته بودند و مادام فضای دورن سینه ام را می سوزاندند؛ مشاهیری نظیر کورش کبیر، منصور حلاج، شاه شجاع مظفری، کریم خان زند و ... . در میان چهره های معاصر، حاج محمد نمازی شیرازی گوگولی ترین پیرمرد موزه تاریخ فارس بود (کلمه گوگولی ترین معادل ادبی در ادبیات فارسی ندارد و هیچ واژه ای بیانگر مفهوم عمیقش نمی باشد لذا باید در اسرع وقت به فرهنگستان ادب پارسی معرفی شده و در زمره واژگان پارسی قرار گیرد!). این فرد محترم موسس یکی از معروف تربن بیمارستان های شیراز (بیمارستان نمازی) می باشد.

این روزها به هر کلاس درسی که می روم در میان دانشجویان و دانش آموزانم، همه جا و همه جا به دنبال نوادگان این مشاهیر می گردم. بی شک تلاش هایم بیهوده است و افرادی که خون این بزرگان در رگ هایشان جاری است امروز خارج از ایران کشورهای دیگر را به آبادانی می رسانند.

اگر به شیراز سفر کردید ـ از ننه قدقد، هوچهر و آقای شیر که بگذریم ـ خانه زینت الملک یکی از دیدنی ترین موزه های این شهر می باشد!

در موزه نارنجستان قوام در کنار همان ظرف های شکسته همیشگی درون موزه تعدادی ظروف خارجی مشاهده می شد که در کنارشان نوشته شده بود ظروف کشف شده توسط پروفسور پوپ (باستان شناس آمریکایی) که به موزه تحویل داده شد (تاریخ و دوره ظروف مشخص نبود و در کنارشان نوشته شده بود تاریخ نامشخص است!). ظروف مذکور غالباً ظروفی بودند بسیار سالم و بدون شکستگی متعلق به کشور چین و یا کشورهای اروپایی که با توجه به مشخص نکردن تاریخشان حضورشان کمی عجیب به نظر می رسید (مابقی ظروف موزه ایرانی و با شکلی کاملاً متفاوت بودند). از شما چه پنهان جا دادن آنها زیر خاک و همان زمان کشف کردنشان زیاد هم دور از ذهن به نظر نمی رسید! پروفسور پوپ در نامه ای تقاضا کرده بود که او را اصفهان به خاک بسپارند.


نارنجستان قوام


نامه پروفسور پوپ



برای مشاهده کیفیت حقیقی عکس ها که به دلیل فیل ترینگ به این شکل درآمده اند می توانید در سایز بزرگ مشاهده شان کنید. خصوصاً توصیه می کنم حتماً نامه پروفسور پوپ را مطالعه بفرمایید.