....

حرف ها را بايد تميز کرد
تيغ هايش را جدا کرد
بر خشونت هايش سمباده کشيد تا رنگ لطافت بگيرند
بي عدالتي هايش را شست
گلبرگ هاي پژمرده اش را چيد
شاخ و برگ هاي اضافه اش را هرس کرد
در آخر اگر چيزي ماند، گذاشتش توي گلدان زندگي تا لبخند بزند به دنيا و بر زيباييش بيفزايد.

گلدان قرمز قلبي من اما اين روزها خالي است.
ديگر هيچ کس نمي تواند روبرويم بنشيند و بگويد آي گل گفتي!