ما دو انتخاب داریم
اصولاً زندگی ما، بهشت و جهنم ما، بر پایه انتخاب هایمان شکل می گیرد.
یکی از انختاب های سرنوشت ساز ما انتخاب هایی است که هنگام رفتار با کودکمان برمی گزینیم. وقتی می خواهیم کودک را به رفتاری واداریم دو انتخاب داریم: اینکه در صورت انجام آن کار تشویقش کنیم، یا در صورت عدم انجام آن کار تنبیهش کنیم.
حالت اول: اگه دستاتو بعد از غذا بدون گفتن من بشوری، یه استیکر می گیری، بعد اگه تونستی تا آخر هفته بیست تا استیکر جمع کنی، می برمت شهر بازی.
حالت دوم: اگه دستاتو بعد از غذا نشوری، کارتون نداری.
حالت اول دنیا را برای کودک زیبا می سازد. شستن دست با خاطره خوش همراه است و با رغبت صورت می گیرد. حالت دوم ترس از جهنم و تصاویر جهنم وادارش می کند تا کار را به انجام برساند و قطعاً جهنم قاطی خاطرات کودکیش می شود.
حالا انتخاب با ماست که می خواهیم کودکی کودکمان را سرشار از بهشت کنیم یا جهنم!
و البته به واقع کودک حق دارد دستانش را نشويد و به جهنم نرود و کارتون ببیند و داستان برایش خوانده شود.
و به طور قطع، وعده بهشت دادن و بهشت را به رخ کودک کشیدن نیاز به خلق بهشت دارد. حتماً تهدید آسانتر است و نیازی نیست آخر هفته مان را در شهربازی بگذرانیم تنها برای آنکه کودک همه هفته تلاش کرده تا رفتارهای بهتری داشته باشد!
و این یعنی آب بستن لای تربیت!
حالا می توانیم برویم به دنیای آدم بزرگ ها، همه آب هایی که بسته شده لای تربیتشان را پیدا کنیم. ببینیم کدامشان دنیا را زیبا می بیند، کدامشان زشت، در کدامشان رفتارهای خوب نهادینه شده؛ رفتارهای خوبی که والدین برای وجودشان، انرژی و حوصله و مهربانیشان را خرج کرده اند. ببینیم برای کدامشان حوصله و وقت و انرژی و هوش خرج نشده. کدامشان مسواک می زند، کدامشان نه! کدامشان مسوولیت پذیر است کدامشان نه.
بله! کارنامه ما را هرکس با دقت نگاه کند، خواهد دید. خواهد دید کجا آب بستیم و تربیت را بی مایه فروختیم. بله باز هم انتخاب با ماست!
اینجا هم می توانید کامنت بگذارید.
پستها
|