هوچهر من

Lilypie - Personal pictureLilypie Kids Birthday tickers

این عشق اساطیری

ما زن ها وقتی مادر می شویم، کن فیکون می شویم. همه چیزمان -حتی شخصیتمان- تغییر می کند. همهَ دنیا را برای کودکمان می خواهیم، اگر برای خودمان قناعت پیشه می کردیم برای کودکمان حریص هستیم، می خواهیم هر چه خود نداشتیم او داشته باشد و می خواهیم هر چه داریم به پای او بریزیم. ناخودآگاه از خود صرفه جویی می کنیم و برای او هزینه می کنیم. اما باید بدانیم این بزرگ ترین اشتباه ماست. چون اگر به خود نیاییم، به طور تدریجی هنگام صرفه جویی از مخارجمان، خودمان هم خرج خواهیم شد. وبلاگ مادران زیادی را می خوانم. در همه آنها دلایلی دال بر این موضوع وجود دارد. کسانی که تازه مادر می شوند فرصت کمی برای آراستن خود دارند. دیگر مانند گذشته نمی توانند موهای سشوار کشیده، ناخن های مانیکور شده و لاک زده و تن و بدن آراسته داشته باشند. بعد از فرایند زایمان و شیر دهی یک شکم گنده و سینه های شل شده عایدشان شده است. خرج و مخارج این کودک شیرین و تودل برو و آرزوهای دور و درازمان برای او هم که پایان ناپذیر است. این طور می شود که ناگهان به خود می آییم و می بینیم سال ها سپری شده اند و تصویرمان در آینه با تصوری که سابق بر این از خود در ذهنمان نقش بسته بود فرسنگ ها فاصله دارد. دوستی نوشته بود دلیلی وجود ندارد که در سی سالگی مانند بیست ساله ها به نظر برسیم. این منطقی ترین توضیح برای شرایط ما زنان به نظر می رسد اما در مثل آمده است که ساختار فیزیولوژیکی مردها طوری طراحی شده که خون بدنشان یا به مغزشان می رسد یا به ***شان! پس در شرایطی که یک باسن بیست ساله از کنارشان عبور می کند، انتظار نداشته باشید تا از ابزاری مانند مغز و منطق و این طور آت و آشغال ها استفاده کنند! بنابراین در هر سنی که هستید، برای آراستگی خود تلاش کنید. تا زمانی که در قالب یک زن حرکت می کنید، به آن احتیاج دارید! باور کنید سعادت کودک دلبندتان در گرو عشق اساطیری شماو همسرتان است