my poor virtual world

چه زود دنیای مجازی وبلاگ نویسی ام قربانی آن دنیای حقیقی می شود. آرامش این دنیای مجازی عجیب حقیقی است اما چه حیف که ناآرامی ناشی از نامرتبی منزل و کارهای ناشی از بازگشت به کار هم به همان اندازه حقیقی است و برای زدودن آن ناآرامی، آرامش بودن در میان دوستان مجازی قربانی می شود.
همان دوستانی که دلم برای سر زدن به دنیای سرشار از مادریشان لک زده. همان ها که همچون من با شادی و درد مادری عجینند. دلم برای همه شان غنج می رود.
روزهاست که دیگر آمار همه کودکانشان از دستم در رفته است. دیگر نمی دانم مادر شوهر کدامشان این هفته چطور بوده است، روی فرش های نفیسشان کودکشان کدام غذا را چپ کرده است وهر کدام از جوجه ها امروز چند نگین سفید کوچک در دهانشان دارند.
به تهران رفتیم و تولد فرشته رویاهایمان را برگزار کردیم. بدک نبود اما نه آنطور که برایش برنامه ریزی کرده بودیم. با عکس های تولد و شیرین کاری های هر روزهَ هوچهرم باز می گردم، به راستی به آرامش این کلبه کوچک احتیاج دارم.
اینها را داشته باشید تا بعد:

امان از این خارش پایان ناپذیر لثه ها


اَدو (یعنی الو)


پرنسس محو بیبی تی وی خدا بیامرز


و مشاهده دیدی (نی نی) و توتو در بیبی تی وی رحمت ا... علیه


این هم دو مدرک محکم برای اینکه بدانید چرا می خوام هوچهرو بخورم!

پانوشت:
1.خدا این بلاگ اسپات را ل ع ن ت کند که الان که ساعت چهار صبح است باید بیایم و آپدیت کنم! تمام تلاش های مذبوحانه ام برای باز کردن صفحه اصلی در دیگر ساعات روز با شکست مواجه شد.
2.اگر آپدیت بیبی تی وی دارید و لطف کنید و برایمان بفرستید دعای خیرمان همواره بدرقه راهتان خواهد بود، گو اینکه نمی دانم چرا دزدی کار بدی نیست !