والد یکی از یک بر نه فاکتوریل ها - قسمت دوم

      4.  منظم و مرتب بودن کودک:

           برخی کودکان، در وقت معینی می خوابند و در زمان معینی بیدار می شوند، غذا را در ساعت معینی انتظار دارند و احتمالاً زمان ادرار و مدفوعشان از قبل معلوم است. بنابراین این کودکان، کار پیشبینی و در صورت لزوم پیشگیری را بسیار ساده می کنند.

در حالیکه بچه های دیگری هستند که خواب و بیداری آنها، وقت غذایشان و دیگر فعالیت های فیزیکیشان، آنقدر متحول و متغیر است که پدر و مادر غالب اوقات نمی دانند با فرزند چه کنند.

به همین جهت کسانی که از این نظم و ترتیب برخوردارند، کار آمادگی برای برخورد با نیازهای روانیشان ساده است. خوشحال و راضی نگه داشتن اینگونه افراد آسانتر است اما این افراد، تغییر و دگرگونی در محیط اطرافشان را نه می پسندند و نه می پذیرند.

گروه دوم که غالب اوقات می گویند که وقت برای بیشتر کارها ندارند، آسانتر می توانند درگیر کارها و مشاغلی بشوند که قابل پیش بینی نیست. برای مثال اگر افسر پلیس بشوند که ساعات کار مختلف و متفاوتی دارد، می توانند به راحتی خود را با این تغیر تطبیق بدهند.

اما گروه اول هرگز برای این نوع کارها طراحی نشده اند.  

5.   حساسیت به محیط فیزیکی:
      برخی کودکان باید به مرحله ای از آمادگی به جهت ایجاد ارتباط با محیط اطراف برسند تا قادر به انجام این کار باشند. این کودکان به بوی غذا، سردی و گرمی و احتمالاً درجه حرارت، با سرعت واکنش نشان می دهند. متوجه هر تغییر جزئی می شوند و به ان واکنش نشان می دهند.

     درحالیکه گروه دیگری هستند که به غذای سرد و گرم، تغییر نوع لباس یا رنگ آن و اندازه اش، آنقدرها اعتنایی ندارند.

      افرادی که از حساسیت بیشتری برخوردار هستند در محیطهای علمی و هنری موفقیت هایی کسب می کنند و به خصوص در زمینه کار موسیقی، به دلیل این حساسیت، هنرمندان خلاق و آغازگری می شوند.

      در حالیکه گروه دوم می توانند با هر شرایطی خود را تطبیق بدهند و افرادی هستند که با محیط سازگاری بیشتر و بهتری دارند و می توانند در هر قالبی خود را جا بدهند.

6.  چگونگی ارتباط با دیگران:
      برخی کودکان، به هیچ وجه تحمل افراد غریبه را ندارند و با اکراه و آهستگی به این افراد نزدیک می شوند. این کودکان غالباً هیچ کار تازه ای را به آسانی آغاز نمی کنند.

به بیان دیگر، کودک انسانی به درجات مختلف و متفاوتی با محیط و افراد تازه ارتباط برقرار می کند. به همین جهت است که برخی از بچه ها احتمالاً وقتی پدر و مادر قصد ترک منزل را دارند، از خود واکنشی نشان نمی دهند و برخی دیگر خودشان و دیگران را با اشکال و گرفتاری روبرو می کنند.  کودکانی که به آسانی از والدین جدا نمی شوند، هنگام مراجعت والدین، به آسانی با آنها کنار نمی آیند اما گروه دیگر، چنان وانمود می کنند که ابداً اتفاقی نیفتاده و نخواهد افتاد. گروه آسانگیر، نگرانی به جهت ارتباط با دیگران نخواهند داشت و رفت و امد و بود و نبود افراد اهمیت چندانی برایشان ندارد.

گروه اول (گروه سخت گیر) معمولاً افرادی هستند که غالب اوقات جانب احتیاط را رعایت می کنند. بیشتر اوقات کمی تحمل می کنند، کمی فکر می کنند و سپس عمل  اما گروه دوم غالب اوقات ابتدا عمل می کنند سپس به عملی که کرده اند و رفتاری که داشته اند می اندیشند.

ادامه دارد.....